Dan ima miris nedjelje. Jedne nedjelje u oktobru, s maglom navučenom na vrhove okolnih brda, isparavanjima kuhanja i krčkanja supe. Srijeda s imenom Nedjelja nosi čarape i preveliku majicu s kosom pokupljenom u neurednu punđu, mehanički gleda filmove ispod pokrivača i utapa se u svojoj melanholiji lažnog vremena u krivo doba, opterećena iznova istim stvarima, svaki put kad izgubi kalendar.



Podsjeća me na mene.